Chomik Roborovskiego
Chomiczek Roborovskiego (Phodopus Roborovskii) to najmniejszy z przedstawicieli chomików karłowatych. Jego wielkość to średnio 6-7 cm podczas gdy noworodki mają niecałe 2cm. Waga dorosłego chomiczka z reguły nie przekracza 27g. Krótka, szeroka głowa, duże, sterczące uszy i świetny węch są głównymi zmysłami orientacyjnymi chomiczka mimo posiadaniu bardzo dużych, typowych dla nocnych zwierząt, oczu. Charakterystyczną cechą wyglądu są białe plamy nad oczami tworzące brwi. Króciutkie łapki rozstawione szeroko, pozwalające chomiczkowi przemierzać kilometry w poszukiwaniu pożywienia i wody, jednak nie najlepsze do kopania długich tuneli w odróżnieniu do innych gatunków chomików. Rodzą się zupełnie łyse i bezbronne, o długości około 2cm, w wieku 5 dni widać pierwsze wybarwienia, widać już oczy (nadal zamknięte oczywiście) i uszy. Po ukończeniu tygodnia, zaczynają przyswajać stały pokarm, zaczynają też być bardziej aktywne w gnieździe. Pierwsze wycieczki zaczynają się po ukończeniu 10 dni. Chomiczki nadal mają zamknięte oczy, jednak mają coraz większą orientację w terenie a i sprawność ruchowa jest wystarczająca na ucieczki mamie. Około 12 dnia życia zaczynają otwierać oczy i rozpoczyna się wiek przedszkolny. Maluchy biegają, bawią się, jedzą śpią i jedzą, dodatkowo też jedzą :) To też najlepszy czas na przyzwyczajanie ich do ręki opiekuna i oswajanie tk, aby obalać mity o nieoswajalności Roborków. Przed ukończeniem 4 tygodni życia, samczyki powinny zostać odseparowane od mamy i sióstr, ponieważ osiągają dojrzałość płciową. Nie oznacza to, że są gotowe do rozrodu. Unika się łączenia pary przed ukończeniem 4 miesięcy u samicy.
Nie polecamy ani nie popieramy samowolnego rozmnażania chomików po za hodowlą. Przeciętna długość życia to 2 lata, choć zdarzają się chomiczki dożywające 4 lat. |
W naturze
Inną nazwą Roborovskiego jest Chomik pustynny,bierze się to z głównych miejsc występowania chomika. Pustynie Mandżurii, Mongolia, Rosja, Chiny to główne miejsca gdzie można spotkać chomiczki. Mieszkają zazwyczaj w niedługich tunelach (do ok 150cm) wykopanych w piasku, lub adoptują norki opuszczone przez inne zwierzęta. Ich organy przystosowane są do gromadzenia wody, cecha bardzo przydatna, gdy do najbliższego źródła wody ma niejednokrotnie kilometry. Natura wyposażyła go również w podwójny żołądek.
Całkiem nieźle radzą sobie z chłodem, za to są bardzo wrażliwe na przegrzanie organizmu. Ze wszystkich chomiczków, Roborovskie najczęściej można spotkać żyjące w grupach. Czasowo potrafią tworzyć kolonie, zwłaszcza samiczki wychowujące dzieci potrafią żyć razem i wspólnie zajmować się potomstwem. Nie należy jednak mylić zachowania w naturze z zachowaniem w niewoli. Każdy chomik najlepiej czuje się niezagrożony w swoim terytorium, w naturze warunki nie zawsze sprzyjają samotniczemu trybowi życia i jest to konieczne w celu przetrwania, zawsze w wypadku potrzeby, chomiczki mogą się rozejść i żyć osobno lub tworzyć swoje własne grupy oddzielone od siebie milami piasku.W niewoli trzymanie grupy wymagałoby stałej kontroli i przygotowanych klatek do rozdzielenia zwierzątek, dlatego nie poleca się trzymania chomiczków grupami. |
Żywienie
W naturze, chomiczki Roborovskiego nie maja łatwego dostępu do pożywienia, zwłaszcza w okresie zimowo wiosennym, Stąd gromadzenie pożywienia w komorach "Na lepsze czasy". Są chomikami wszystkożernymi, w ich diecie pojawia się i roślinka, i zioła i warzywa, owoce, nasiona robaczki, potrzebne zresztą jako najlepsze źródło białka. Pod tym względem jesteśmy chyba w stanie zaspokoić ich wszelkie potrzeby z nawiązką, ponieważ chomiczki nie gardzą niczym co jadalne. Oczywiście chomiczkom udomowionym nie podajemy paluszków, dropsów, ciastek, czy kolb (zwłaszcza u chomików karłowatych występuje podwyższone ryzyko cukrzycy), to nie są pokarmy zdrowe ani dla nas, ani dla żadnych, zwłaszcza tak malutkich zwierzątek.
|